معمولاً یکی از نگرانیهای والدین در آستانه ورود بچهها به مدرسه، عبور آنها از فیلتر سنجش کلاس اول است.
زیرا داشتن تاییدیه سنجش برای ثبتنام بچهها در مدرسه الزامی است.
در این مطلب به اهمیت سنجش کلاس اول و تحلیل عملکرد بچهها در سنجش کلاس اول میپردازم.
در مورد نحوهی ثبتنام در طرح سنجش و مدارک لازم، هم در سایتهای مختلف اطلاعات لازم وجود دارد و هم میتوانید از طریق مدرسه فرزند خود اطلاعات لازم را کسب نمایید.
هدف از انجام سنجش کلاس اول چیست؟
با ورود بچهها به مدرسه، آموزش آنها به طور رسمی شروع میشود و بچهها برای اینکه بتوانند در این مسیر، عملکرد مطلوبی داشته باشند، لازم است به یک سطح اولیه، از رشد و توانایی ذهنی و آموزشپذیری رسیده باشند.
در طرح سنجش، بچهها را از نظر رشد جسمانی، بینایی، شنوایی، مهارتهای حرکتی و نیز آمادگی تحصیلی مورد ارزیابی و سنجش قرار میدهند.
از آنجا که تنها هدف طرح سنجش، غربال کردن بچههایی است که شرایط حضور در مدارس عادی را نداشته و نیاز به پذیرش در مدارس استثنایی دارند، میتوان گفت برای اکثریت بچهها که از سلامت جسمی و ذهنی معمولی برخوردار هستند، هیچ جایی برای نگرانی در مورد گرفتن تاییدیه سنجش وجود ندارد.
اما از طرفی هم، این موضوع نشان میدهد، که تاییدیه سنجش نمیتواند به منزلهی خیال راحت ما از آمادگی بچهها برای حضور در مدرسه و شروع آموزشهای رسمی باشد.
در مقالهای جداگانه، در مورد چگونگی ارزیابی میزان آمادگی بچهها برای ورود به کلاس اول توضیحات کامل را ارائه کردهام.
چرا سنجش پایه اول مهم است؟
همانطور که گفته شد، در مورد بچههایی که به وضوح شرایط عقبماندگی ذهنی را ندارند، جایی برای نگرانی از رد شدن در طرح سنجش آموزش و پرورش وجود ندارد.
در واقع، اهمیت طرح سنجش از این جهت است که اگر کارشناسان سنجش، ضعف واضحی در رشد جسمی و ذهنی فرزند شما مشاهده کنند، در مورد آن به شما تذکر خواهند داد.
در واقع، گروهی از بچهها در طرح سنجش رد نمیشوند اما به والدین آنها در مورد روند رشد و وضعیت فعلی آنها هشدار داده میشود و حتی گروهی از بچهها برای ارزیابی مجدد به آموزش و پرورش استثنایی معرفی میشوند تا وضعیت آنها دقیقتر مورد ارزیابی قرار گیرد.
اگر فرزند شما جزء این دو گروه از بچهها قرار بگیرد، باید این هشدار کارشناسان سنجش را به عنوان یک زنگ خطر جدی دربارهی وضعیت رشد و پرورش فرزند خود تلقی نمایید.
متأسفانه تعداد این گروه از بچهها زیاد است و اغلب آنها، در نهایت، در دستهی دانشآموزان مرزی طبقهبندی میشوند.
این بچهها، کودکان عقبماندهی ذهنی نیستند که آنها را به مدارس استثنایی بفرستند، بنابراین کارشناسان سنجش، بالاجبار آنها را تایید میکنند تا بتوانند در مدارس عادی ثبتنام کنند؛ اما به هیچ عنوان این تاییدیه نمیتواند دلیلی برای خیال راحت والدین این گروه از بچهها باشد.
با وجود اینکه، اغلب این بچهها بهرهی هوشی بالایی ندارند، اما دلیل اصلی مشکلات آنها، به غنی نبودن محیط زندگی و کوتاهی بزرگترها در رشد و پرورش آنها برمیگردد.
نگرانی اساسی که در مورد این بچهها وجود دارد، این است که این بچهها فرصت کمی برای جبران ضعفها و کاستیهای خود دارند.
در واقع تا قبل از ده سالگی ما فرصت داریم که با غنی کردن محیط رشد آنها و استفاده از راهکارهای مناسب، آنها را از نظر ذهنی و شناختی و حتی جسمانی رشد دهیم.
از طرفی وضعیت نابهسامان سیستم آموزشی کشور ما، نه تنها توانایی کمک کردن به این گروه از بچهها را ندارد بلکه به خاطر فشار درسی بیهوده و روشهای آموزشی غلط، باعث میشود وضعیت رشد ذهنی این بچهها از آنچه هست نیز بدتر شود و این بچهها هم از نظر روحی و هم از نظر ذهنی آسیبهای جدی ببینند.
این آسیبها به حدی است که حتی بعضی از این بچهها، بعد از چند سال گذراندن دوران تحصیل خود در مدارس عادی، به قدری افت پیدا میکنند که اجباراً آنها را به مدارس استثنایی میفرستند.
بچههایی هم که در مدارس عادی به تحصیل خود ادامه میدهند، اغلب شرایط مطلوبی ندارند و با صرف انرژی زیادی از خانواده و معلم، به سختی هر سال تحصیلی را پشت سر میگذارند.
بنابراین میتوان چنین نتیجه گرفت که:
در حالت کلی سنجش کلاس اول، موضوع خاصی نیست و اگر از نظر خود شما فرزندتان شرایط جسمانی و ذهنی معمولی و متناسب با گروه سنی خودش را دارد، هیچ جایی برای نگرانی در مورد گرفتن تاییدیه سنجش برای او وجود ندارد.
خودتان را نگران سنجش نکنید و با در نظر گرفتن پارامترهایی که در مقالهی آمادگی ورود به کلاس اول بیان کردهام، سطح آمادگی فرزند خود را ارزیابی کرده و با انجام فعالیتهای گفته شده به او کمک کنید، به سطح آمادگی مطلوبی برای شروع هر چه بهتر کلاس اول برسد.
اما اگر کارشناسان سنجش به هر شکلی، تذکر یا هشداری در مورد وضعیت فرزندتان به شما دادند، به هیچ عنوان نباید این تذکر را نادیده بگیرید و در واقع باید این تذکر را به عنوان یک زنگ خطر جدی در مورد فرزند خود تلقی نمایید.
در این صورت باید بدانید که نمیتوانید به امید مدرسه و نظام آموزشی بنشینید تا به فرزند شما در بهبود ضعفها و کاستیهایش کمک کند؛ این مهم، وظیفهی خانواده است و لازم است که شما با کسب آگاهی و انجام بازیها و فعالیتهای مناسب و برقراری تعامل مستمر با فرزند خود، او را در ابعاد مختلف ذهنی، شناختی و حرکتی رشد دهید.
سعی میکنم در مقالات مختلف، آگاهیهای لازم و فعالیتها و بازیهای مناسب برای رشد بچهها در ابعاد مختلف را با شما عزیزان به اشتراک بگذارم.
